امروزه از میلیونها نفر در سراسر دنیا خواسته شده تا «فاصله اجتماعی» را رعایت کنند و بهاینترتیب از انتشار ویروس کرونا جلوگیری کنند. به کودکان و خانوادهها گفته میشود که در خانه بمانند، به همه توصیه میشود که با هم دست ندهند، غذایشان را با هم تقسیم نکنند و حتی نزدیک هم نشوند.
به نظر کار بسیار سختی است. طبیعی است که بخواهیم عشق خود را با در آغوش کشیدن دیگران نشان دهیم یا در جامعه شانهبهشانه هم بایستیم. ولی یکی از بهترین کارهایی که میتوانیم در حال حاضر و در میان این همهگیری انجام بدهیم تا به دیگران نشان دهیم چقدر برایمان مهم هستند، این است که از هم دور بایستیم. چراکه حتی اگر خودمان جوان و سالم هستیم، میتوانیم بهراحتی ویروس را به دیگران انتقال دهیم، و این کار باعث به خطر افتادن جان کسانی که ضعیفتر و آسیبپذیرتر هستند میشود.
بیماری کرونا بسیار مسری است ولی به همان نسبت مهربانی ما انسانها به یکدیگر هم مسری است؛ ما باید مواظب هم باشیم، پس هر حرکت هرچند کوچک به نشانه احترام به حقوق دیگران در جامعه اهمیت دارد؛ بنابراین بهجای دستدادن، ما از دور برای هم دستمان یا سرمان را تکان میدهیم. مترو و اتوبوسهای شلوغ سوار نمیشویم و تا جایی که میتوانیم پیاده میرویم.
حداقل یک متر از دوستانمان، همکاران و همسایههایمان فاصله میگیریم و یا با تلفن احوالپرسی میکنیم و هر بار که یکی از این کارها را انجام میدهیم، نشان میدهیم که چقدر همه برایمان مهم هستند و الگویی برای اطرافیان میشویم.
ما انتخاب میکنیم که دورتر باشیم و فاصله میانمان را با محبت پر میکنیم. شما چطور؟ آیا فاصله اجتماعی را رعایت میکنید؟
اگر طی ۱۰ ماهی که از ورود کرونا به کشور میگذرد به کرونا مبتلا نشده باشید، حتما در اطرافیان خود مبتلایان این بیماری را دیدهاید؛ بیماری سختی که علاوه بر تمام عوارض جسمانی میتواند برای روح و روان فرد هم آسیبزا باشد و با ترسی که نسبت به بیماری وجود دارد، سبب شود تا اطرافیان بیمار هم از این بُعد بیماری غافل شوند.
به گزارش ایسنا و بنابر اعلام وبدا، مراقب باشیم به افراد مبتلا به بیماری کرونا برچسب نزنیم. برچسب زدن یا انگ زدن، یک فرد را از دیگران متفاوت میکند. انگ نگرشهای منفی و رفتار های تبعیض آمیز و طرد کننده نسبت فرد یا گروهی از افراد با یک ویژگی خاص است.
هنگام صحبت از این ویروس و بیماری آن را به منطقه خاصی از دنیا مانند ویروس چینی، یا شهر خاصی در کشور نامگذاری نکنیم. از نام علمی آن یعنی کووید۱۹ یا به شکل ساده از کروناویروس استفاده کنیم.
استفاده از عباراتی مانند « پخش کردن ویروس»، « آلوده کردن» و... بسیار انگزا است و در آن نوعی سرزنش نهفته است. «فلانی باعث مبتلا شدن بقیه یا انتشار ویروس شده است» درست نیست، بهتر است بگوییم «ویروس پخش شده است».
با سرد شدن هوا و اوجگیری ویروس کرونا در سراسر جهان، بسیاری نگرانند که زمستان چه چیزی به همراه خواهد آورد: علاوه بر فصل آنفولانزا و نگرانی در مورد تجمع در محیطهای بسته، گسترش ویروس در حال افزایش است و بیمارستانها بیش از حد تحت فشار قرار میگیرند.
به گزارش سرویس خواندنیهای انتخاب، کارشناسان نگرانند که ممکن است هوای سرد به گسترش ویروس کرونا کمک کند، زیرا انتظار میرود که مردم شروع به جمع شدن در داخل خانه یا محیطهای بسته کنند، جایی که انتقال ویروس آسانتر است. یکی از راههای حفظ امنیت این است که جمعهای بسته اجتماعی خود را تا حد ممکن محدود کنید.
پرفسور بارون ماتما، استادیار اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک در این خصوص گفت: «نوعی خستگی از همهگیری نیز وجود دارد. من در برابر این نگرش احتیاط میکنم. فکر میکنم فصل سرد میتواند خطر گسترش ابتلا را افزایش دهد».
بر اساس دادههایی که اخیراً از سوی پزشکان آمریکایی منتشر شده است، یک درصد معین از بیماران مبتلا به کرونا گاهی اوقات به مدتی طولانی، علائمی از خود نشان میدهند، علائمی مانند خستگی شدید، تنگی نفس، دردهای عضلانی، تبهای گاه به گاه، اختلالات سیستم عصبی و عدم توانایی در تمرکز.
به گزارش سرویس خواندنیهای انتخاب، این علائم از سوی برخی از پزشکان به عنوان «سندرم پس از کرونا» مشهور شده است. در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به کرونا حتی متوجه بیماری خود نمیشوند، اما علائمی طولانی مدت و آزار دهنده را تجربه میکنند.
اگر هر کدام از این علائم را احساس کردید، بلافاصله با یک پزشک متخصص تماس بگیرید. همواره از ماسک صورت استفاده کنید، اگر فکر میکنید ویروس کرونا دارید، آزمایش کنید، از حضور در ازدحام جمعیت خودداری کنید، فاصله اجتماعی را رعایت کنید و فقط کارهای ضروری را انجام دهید، دستان خود را بهطور مرتب بشویید، سطوح غالباً لمس شده را ضد عفونی کنید و در خانه بمانید.
آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!
یک نفر در آب دارد میسپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم میزند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که میدانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن،
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا تواناییّ بهتر را پدید آرید،
آن زمان که تنگ میبندید
بر کمرهاتان کمربند،
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد میکند بیهود جان قربان!