کبیسه به معنای بزرگ است یعنی سالی که تعداد روزهایش از بقیه سال‌ها بیشتر است. فایده سال کبیسه این است که باعث می‌شود همیشه در یک موقع خاصی و مشخصی، سال نو فرا برسد که برای ما ایرانیان اول فروردین است.
یکی از علت‌های نابسامانی و گردش زمانی در گاهشماری‌ها نابسامانی و کوتاهی در «کبیسه کردن» است. واژه کبیسه به معنی پر و افزوده می‌باشد.
در زبان فارسی و نیز زبان عربی این واژه تنها برای سال کبیسه به کار می‌رود بدین معنی که در گاهشماری‌های خورشیدی سال را 365 روز می آورند در صورتی‌که زمان گردش زمین به دور خورشید 365 روز و 5 ساعت و 48 دقیقه و 46 ثانیه است. برای همسان کردن، ساعت های افزون را هر چهار سال یک روز به شمار آورده و در سال چهارم یک روز به ماه اسفند، که 29 روز است می‌افزایند.
