تخمین زده می‌شود که نزدیک‌ترین نیای مشترک (MRCA) تمامی کرونا ویروس‌ها تا ۸۰۰۰ سال قبل از میلاد وجود داشته است، اگرچه برخی از مدل‌ها تا ۵۵ میلیون سال یا بیشتر را نیز ذکر می‌کنند که این نشان از همبستگی طولانی‌مدت با خفاش‌ها دارد.
نخستین کرونا ویروس‌های کشف شده مورد مربوط به ویروس برونشیت عفونی مرغی بوده است. سپس دو نوع انسانی ئی ۲۲۹ (HCoV-229E) و او سی ۴۳ (HCoV-OC43) که منجر به سرماخوردگی در انسان می‌شود نیز کشف شد.
ساختار: کرونا ویروس‌ها زیرمجموعه‌ی کرونا ویریده هستند. ساختار آنها نیز دارای یک ژنوم RNA معمولی است پس هنگامی‌که RNA آن در سلول میزبان رها می‌شود مستقیم به سمت ریبوزوم‌های متصل به شبکه آندوپلاسمی زبر می‌رود و دیگر احتیاجی ندارد وارد هسته شود و ابتدا رونویسی شود، پس به طور مستقیم آنتی‌ژن‌های خود را می‌سازد. افرادی که هم‌زمان دارای بیماری دیگری باشند و کودکان مبتلا به بیماری‌های قلبی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به کرونا ویروس‌ها هستند. معمولاً شدت سرماخوردگی که کرونا ویروس عامل آن باشد بیشتر است. کرونا ویروس‌ها که پس از راینو ویروس‌ها بزرگ‌ترین عامل ابتلا به سرماخوردگی هستند، بیشتر در زمستان و بهار باعث سرماخوردگی می‌شوند. اگرچه کرونا ویروس‌ها بیشتر در حیوانات دیده می‌شوند، اما هفت نوع از آنها دستگاه تنفسی بدن انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تشخیص اینکه علت بیماری کرونا ویروس باشد یا خیر کمی مشکل است، چرا که برخلاف راینو ویروس‌ها به‌سختی در آزمایشگاه رشد و نمو می‌کنند.
ساختار این ویروس از دولایه تشکیل شده است؛ هسته این ویروس را مواد ژنتیکی و لایه بیرونی آن را تاج‌های پروتئینی تشکیل داده‌اند. پس از ورود به سلول میزبان، ذره ویروس بدون پوشش بوده و ژنوم آن وارد سیتوپلاسم سلول می‌شود.
خانواده ویروس کرونا همیشه از گونه حیوانی به گونه دیگری منتقل شده است. این ویروس برای انتقال آسان‌تر ممکن است تکامل پیدا کند و موجب بیماری سخت‌تری شود.
منبع: ویکی‌پدیا
